.علی قاضی نظام از دهه شصتی‌های متفاوته ، ١۵ بهمن ۶۶ توي تهران بدنيا اومده و كامپيوتر خونده
مثل همه ماها تجربه های مختلفی كرده از عکاسی و کافه داری و مشاوره تحصیلی کنکورگرفته تا الان كه مشغول دكوراسيون داخلی و كالاهاي لوكسه. هرگز خودش را شاعر نمی‌دونه و تا به حال شعر نگفته است. اگر به بسیاری از کانال‌ها یا گروه‌های ادبی شبکه‌های اجتماعی سری بزنید، احتمالا اثری از آثارش را در آن‌ها پیدا خواهید کرد و دلنوشته‌هایش این روزها در فضای مجازی حسابی طرفدار پیدا کرده و بین افراد مختلف دست به دست می‌شود
خودش ميگه : من کلاً عاشقانه دوست دارم نویسنده خاصى نه اما نوشته هاى مصطفى مستور رو دوست دارم.
اگر ازش بپرسيد بهترین اتفاق هنری زندگيتون چيه؟ميگه:چاپ كتاب بايكوت و روز رونمايی از كتاب بايكوت كه عالی بود و اتفاق شگفت انگيز هم نمايشگاه كتاب بود كه با اينكه در شهر آفتاب بود به شدت همه رو از جمله خودم رو غافلگير كرد.
در جواب اينكه آيا كتاب ديگه بعد از اين سالها نميخوايد بيرون بديد ميگه : چرا اميدوارم به زودی بتونم مطالب رو نهايی كنم و به علاقمندان عرضه كنم.
اسم كتاب جديدتون چيه: «جهان كوچك من» داستانی آميخته به واقعيت و خيال
